tropiciel

tropiciel: {{stl_51}}{{LABEL="twpldetropiciel"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}tropiciel{{/stl_39}}{{stl_41}} m{{/stl_41}}{{stl_7}} ({{/stl_7}}{{stl_41}}-a{{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_41}} -e{{/stl_41}}{{stl_7}}) Fährtensucher{{/stl_7}}{{stl_41}} m{{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_41}} fig{{/stl_41}}{{stl_7}} Fahnder{{/stl_7}}{{stl_41}} m{{/stl_41}}{{stl_7}}, Verfolger{{/stl_7}}{{stl_41}} m{{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_41}} (pies){{/stl_41}}{{stl_7}} Spürhund{{/stl_7}}{{stl_41}} m{{/stl_41}}

Игры ⚽ Нужен реферат?

tropiciel — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba zajmująca się tropieniem zwierzyny, ktoś znający się na tropach i osaczaniu zwierzyny; myśliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tropiciel… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tropiciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i a. ów 1. «osoba znająca się na tropach, tropieniu i osaczaniu zwierzyny; myśliwy tropiący zwierzynę» Tropiciele wilków. przen. «ktoś zajmujący się tropieniem, ściganiem kogoś» Tropiciel przemytników, kłusowników. 2. lm… … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias